Τι είναι η ουρολοίμωξη?
Η ουρολοίμωξη είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μολύνσεις/λοιμώξεις του ουρογεννητικού συστήματος από μικροοργανισμούς, όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι μύκητες. Τα βακτήρια είναι η πιο κοινή αιτία της ουρολοίμωξης.
Κανονικά, τα βακτήρια που εισέρχονται από την ουρήθρα στο ουροποιητικό σύστημα απομακρύνονται γρήγορα με την ούρηση, πριν εγκατασταθούν και προκαλέσουν συμπτώματα. Ωστόσο, μερικές φορές τα βακτήρια ξεπερνούν τη φυσική άμυνα του οργανισμού και προκαλούν λοίμωξη. Η λοίμωξη στην ουρήθρα ονομάζεται ουρηθρίτιδα, ενώ στην ουροδόχο κύστη ονομάζεται κυστίτιδα. Τα βακτήρια μπορούν να ταξιδεύσουν μέσω των ουρητήρων προς τα πάνω και να μολύνουν τα νεφρά. Η λοίμωξη του νεφρού ονομάζεται πυελονεφρίτιδα.
Τι προκαλεί τις ουρολοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος?
Οι περισσότερες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος προκαλούνται από βακτήρια που ζουν φυσιολογικά στο έντερο. Το βακτήριο Escherichia coli (E. coli) προκαλεί τη συντριπτική πλειοψηφία των ουρολοιμώξεων. Τα μικρόβια που ονομάζονται χλαμύδια και μυκόπλασμα είναι συχνά αίτια των λοιμώξεων της ουρήθρας, του προστάτη και σπανιότερα της κύστης. Μεταδίδονται συνήθως σεξουαλικά και απαιτούν παράλληλη θεραπεία και των δύο σεξουαλικών συντρόφων.
Το ουροποιητικό σύστημα έχει διάφορους μηχανισμούς για την πρόληψη των λοιμώξεων. Όμως, παρά τους μηχανισμούς αυτούς, εξακολουθούν να εμφανίζονται λοιμώξεις. Ορισμένα βακτηρίδια έχουν μια ισχυρή ικανότητα να προσκολλώνται στα τοιχώματα του ουροποιητικού συστήματος και έτσι πολλαπλασιάζονται, προκαλώντας ουρολοιμώξεις.
Τι αυξάνει τον κίνδυνο για ουρολοιμώξεις;
Παρά το γεγονός ότι ο καθένας μας μπορεί να κάνει ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης, υπάρχουν παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο μολύνσεων:
- Κακή υγιεινή
- Κακές συνήθειες ούρησης
- Σεξουαλικές πρακτικές
- Αντισύλληψη
- Στάση ούρων
- Νευρογενής κύστη
- Ουροκαθετήρας
- Σακχαρώδης διαβήτης
Τι είναι οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις?
Πολλές γυναίκες υποφέρουν από συχνές ουρολοιμώξεις. Περίπου το 20% των νεαρών γυναικών, μετά τη πρώτη ουρολοίμωξη, θα έχουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Κάθε επιπλέον επεισόδιο αυξάνει τον κίνδυνο ότι θα ξανασυμβεί. Έτσι, κάποιες γυναίκες έχουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, δηλαδή τρία ή περισσότερα επεισόδια κάθε χρόνο. Σε μερικές από αυτές, οι υποτροπές θα σταματήσουν σε 1-2 χρόνια, αν αντιμετωπισθούν σωστά με έντονη προσπάθεια στην πρόληψη.
Οι άνδρες έχουν μικρότερη πιθανότητα από τις γυναίκες να κάνουν ουρολοίμωξη. Συνήθως, οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις στους άνδρες συμβαίνουν, αν συνυπάρχουν άλλες παθήσεις, όπως υπερτροφία προστάτη, χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης ή νευρογενής κύστη (παραπληγικοί).
Ουρολοιμώξεις και Εγκυμοσύνη
Οι έγκυες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πάθουν ουρολοίμωξη σε σχέση με τις άλλες γυναίκες και επιπλέον έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα τα μικρόβια να φτάσουν στους νεφρούς και να κάνουν πυελονεφρίτιδα. Ο κύριος λόγος είναι η πίεση που ασκεί το έμβρυο στο ουροποιητικό σύστημα, που κάποιες φορές προκαλεί απόφραξη και στάση ούρων. Επειδή οι ουρολοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην εγκυμοσύνη και η λήψη αντιβιοτικών αποφεύγεται, συστήνεται η προληπτική εξέταση ούρων περιοδικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Ποια είναι τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης?
Τα συμπτώματα μιάς ουρολοίμωξης διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία και το φύλο. Στις νεαρές γυναίκες, οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος εμφανίζονται με συχνουρία, καύσο και πόνο χαμηλά στην κοιλιά ή στα έξω γεννητικά όργανα κατά την ούρηση, ενώ δεν είναι σπάνια και η παρουσία αίματος, ιδιαίτερα στο τέλος της ούρησης. Οι ηλικιωμένες γυναίκες και οι άνδρες μπορεί να αναφέρουν αδυναμία, κοιλιακό άλγος, ειδικά αν υπάρχει πυρετός. Tα ούρα μπορεί να φαίνονται θολά, σκούρα ή αιματηρά ή ακόμα να έχουν μια δυσάρεστη μυρωδιά. Συνήθως, οι ουρολοιμώξεις δεν προκαλούν πυρετό, εάν μολυνθεί μόνο η κύστη.
Πώς γίνεται η διάγνωση της ουρολοίμωξης?
Για να διαπιστωθεί εάν ένα άτομο έχει ουρολοίμωξη, θα χρειαστεί ένα δείγμα ούρων για να εξετασθεί στο βιοπαθολογικό εργαστήριο. Η γενική ούρων καταγράφει την ύπαρξη μικροβίων στα ούρα. Αν υπάρχουν μικρόβια ο γιατρός θα υποδείξει καλλιέργεια ούρων, η οποία χρειάζεται 48 ώρες για να πολλαπλασιασθεί το βακτήριο στο εργαστήριο. Αφότου εντοπισθεί το μικρόβιο, προσδιορίζονται και τα κατάλληλα αντιβιοτικά για να το καταπολεμήσουν (αντιβιόγραμμα).
Η συλλογή των ούρων θα πρέπει να γίνει προσεκτικά σε ειδικά αποστειρωμένο δοχείο που προμηθευόμαστε από το φαρμακείο, ύστερα από πλύσιμο των γεννητικών οργάνων. Σε περιπτώσεις που ένα άτομο παρουσιάζει υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει κάποιες επιπλέον εξετάσεις, για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο ουροποιητικό σύστημα ( π.χ. υπερηχογράφημα νεφρών και κύστης κλπ.).
Γιατί οι ουρολοιμώξεις είναι πιο συχνές το καλοκαίρι?
Οι ουρολοιμώξεις είναι οι πιο συχνές παθήσεις το καλοκαίρι. Οφείλονται σε συνδυασμό παραγόντων. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι η επαφή με μικρόβια στη παραλία, στη θάλασσα, στις πισίνες και στα βρεγμένα μαγιό που αμελούμε να αλλάξουμε. Οι υψηλές θερμοκρασίες και η υγρασία ενθαρρύνουν την ανάπτυξη βακτηρίων, αποδυναμώνοντας τους φυσικούς μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού. Άλλος παράγοντας που ευνοεί τις λοιμώξεις το καλοκαίρι είναι τα περισσότερα ταξίδια που ίσως προγραμματίζουμε και η αναγκαστική χρήση κοινόχρηστης τουαλέτας ή ακόμα και η προσπάθεια αποφυγής χρήσης της τουαλέτας και το ‘’κράτημα’’ της ούρησης για πολύ ώρα.
Ποια είναι τα μέτρα πρόληψης?
- Επαρκής ενυδάτωση του οργανισμού, ώστε να αποφεύγεται η αφυδάτωση και να οδηγούμαστε σε συχνότερη ούρηση, άρα ‘’ξέπλυμα’’ της κύστης.
- Φροντίδα προσωπικής υγιεινής. Προτιμούμε βαμβακερά εσώρουχα και αποφεύγουμε αρωματισμένα προϊόντα.
- Αλλαγή βρεγμένου μαγιό, αμέσως μετά το κολύμπι.
- Προσοχή στις κοινόχρηστες τουαλέτες.
Σε περίπτωση που εντοπίσουμε κάποιο ύποπτο ή ασυνήθιστο σύμπτωμα, επικοινωνούμε το συντομότερο με τον θεράποντα ιατρό μας, ο οποίος πιθανότατα θα μας συστήσει εκτέλεση εξετάσεων ούρων σε εξειδικευμένο βιοπαθολογικό εργαστήριο, ώστε ανάλογα με τα αποτελέσματα να μας συστήσει τη κατάλληλη θεραπεία.
Το Διαγνωστικό Mycolab, λόγω της φύσεώς του, δεν επεκτείνεται περισσότερο στο θέμα (θεραπεία κλπ.), για λόγους δεοντολογίας.
Το επιστημονικό προσωπικό της Mycolab, είναι πάντα στη διάθεσή σας, για παροχή τυχόν διευκρινήσεων ή/και περισσότερων στοιχείων για τη πάθηση.